Waiting again

(2002)

SMART Project Space, Amsterdam

During 6 weeks, every day from 17.00-18.00

Een vrouw staat alleen voor een raam. Naast haar hangen twee geluidsbollen. Ze wacht, ze wacht een uur, ze lijkt rustig, maar als je dichterbij komt kun je horen hoe haar gedachten rondcirkelen, proberen weg te komen.

“Het ruist het ruist om me heen ik sta hier maar wat doelloos alsof ik een reden zou hebben die anderen zullen wel denken ik niet ik weet toch waarom alleen het verwart me dat is jammer het lijkt zo vanzelfsprekend hier te staan ik sta maar te kijken waarnaar mijn blik die zoekt naar de aflossing van de eenzaamheid de geluiden zijn allemaal vreemd een gapende kloof tussen dit en mijzelf waar een schreeuw ongehoord blijft hangen geen weerklank geeft stilte niet meer die afstand voelen naar deze staande mens rustig in en uit ademen ik heb bijna geen van de dingen gedaan die ik me voorgenomen had die zitten allemaal nog in me dat wil eruit dat broeit dat woelt dat is onrustig ik wil een muur waar ik tegenaan kan leunen maar ik sta los in de ruimte er is niets om tegenaan te leunen niemand om tegenaan te leunen geen muur geen boom geen stoel waar ben je er is niets dan stilte ik voel mijn lichaam ik sta in een lege ruimte ik voel mijn lichaam hier staan ik voel mijn adem in en uit zacht en regelmatig ik kan mijn adem voelen ik beweeg mijn lichaam als je wacht zal er al;tijd iets komen niet denken het is niet erg zo te staan in beweging willen zijn nu ik hou het niet meer uit ik weet niet wat ik voel ik weet niet wat ik wil voelen ik weet niet wat ik denk en ik weet niet wat ik ben zouden ze naar me kijken daar aan de overkant ik zou kijken en me afvragen en dan nog het kan me niet schelen wat weten zij iets te doen hebben onopvallend verdwijnen blanco het lijkt niet het juiste moment ik zag ooit een vrouw die er een beetje treurig uitziet net geen goede kleren maar wel proberen en van dat haar zonder model ben speciaal nog naar de kapper geweest vandaag zal die wel niet zien ik ben uiterst rustig niemand onderscheidt mij van wie ik ben hoeft ook niet ik wil er goed uitzien hij ziet nooit wat ook niet toen ik die zijde blouse had gekocht speciaal voor hem omdat hij dat zo lekker vindt ik moest het tegen hem zeggen wilde hij meteen met zijn hand eronder voelen aan mijn borsten met het zijde tegen zijn hand het einde vindt het begin keer op keer tot het begin het einde gevonden heeft het zou vanzelf moeten gaan net als met water dat tussen stenen verdwijnt onopvallend geruisloos en vanzelfsprekend omdat het zich op geen andere manier kan voegen dat heeft te maken met de aard van het element hoe voeg ik me tussen deze muren de muren van mijn wachten de muren van mijn wachten in het wachten zit de fantasie van wat komen gaat alleen de eerste keer telt daarna is het gewoon doen zonder erover na te denken waarom kan je een man niet zoenen zonder kut ik hou het niet meer uit buiten deze muren is alles in beweging de afstand tussen hun wereld en de mijne bestaat enkel uit vierhoekige stenen dit vreselijke ogenblik dat afglijdt naar het mogelijke of toegroeit naar het sterfelijke ik vergeet ik zie niet zonder te denken één blik zou voldoende zijn zou mij bevrijden stilstand eeuwige stilstand vol verlangen naar dood uiteindelijk soms verlang je er vreselijk naar als je je zo voelt.....

A woman standing in front of a window with two soundbowls hanging next to her. A woman standing alone, waiting in front of a window, waiting for an hour, she looks calm, but when you come closer you can hear her thoughts, moving around, finding a way to get out.

“It's rustling rustling around me I'm standing here without a reason if I should have one the others they will think not me I know why it's confusing me that's a pity it seems so normal to me standing here looking for what my eyes are searching for the changing of my solitude the sounds are all strange to me a wide gap between this and myself in which an unheard scream stays with no response silence breath in and breath out calmly I didn't do any of the things I wanted to do that's still inside me that wants to come out I'm restless I want a back wall to lean against but I'm standing in the middle of the room there's nothing to lean against nobody no wall no tree no chair where are you there's nothing but silence I can feel my body I can feel my breathing in and out when you're waiting there will always be something to look forward to don't think it doesn't matter standing here moving now I cannot stand it any longer I don't know what I feel I don't know what I want to feel I don't know what I am will they look at me across the street I would look and wonder so what I don't care what do they know something to do slip away blank it doesn't seem the right moment I once saw a woman one that looks a kind of sad just not the right clothes although she tried and her hair just not in good shape I specially went to the hairdresser today he probably won't see it I am completely calm nobody can distinguish me from who I am no need for I just want to look good he never sees a thing not even when I bought this silk blouse specially for him because he likes it I had to tell him he immediately wanted to put his hand under it to feel my breast with the silk against his hand the end discovers the beginning time after time till the beginning discovers the end everything should go smoothly like water naturally slips away between the stones quietly because there's no other way to adjust itself it because of the character of the element how do I adjust myself to these walls walls of waiting my waiting my waiting walls waiting contains the fantasy of the future only the first time counts after that you just do it without thinking why can't you kiss a man without damn I can't stand it anymore everything seems to move out of these walls the distance between their world and mine only consists of square bricks this terrible moment that slips into the possibility or will come closer to mortality I forget I can't see without thinking one look would be enough to release me standstill eternal standstill longing to die in the end sometimes you are terribly longing for it if you feel like this…..”